Velhasıl....

Öyle pek süslü kelimeler yazmayı beceremem ben,senin gönlünü yapacak..Herkesin yaşadığı kadar benim de bir yaşamışlığım var işte...Var olmanın dayanılmaz hafifliği değil de,yok olmanın katlanılmaz ağırlığı gibiyim biraz ben.Çoğu zaman, yok yok hemen her zaman karamsarım,hep hüzünlü bir yanım var benim.Kendimin bile bilmediği....

Dedim ya işte bilmem ben öyle süslü püslü kelimeler,ağzımdan çıkan laflar gibi yazdıklarım da hep düzdür benim.......Sevdim seni velhasıl,olmayacak duaya amin demek gibiydi benim sana sevdam..Kırık dökük,yamalı bir sevda...Hiç sağlamlayamadım o yamaları ben ,hep söküldüler yüreğimden ip ip,tel tel...

Varsın öyle olsunlar derim demesine de, bu seferde teyeller sağlam.. acıtıyor yüreğimi,kanatıyor.

Beceremem ben öyle güzel sözler söylemeyi ama ne geceler sabah oluyor,ne de günler gecelere dönüyor yokluğunda..hep eksik hep yarım kalıyor bir yanım...Sus diyorum kendime sus! sakın sesini çıkarma,yok saysın seni,elbet sökülecek onunda ipleri...sık dişini acırsa acısın,kanarsa kanasın yüreğin bırak..yakma onun da canını...

Velhasıl ; sevdim seni köpekler gibi...ne kapından ayrılabiliyorum ne de içeri girebiliyorum..Açtığın tüm kapıları ben kendim pisliyorum...

Dedim ya ben anlamam süslü püslü sözlerden...

Ömrüm, ömrüne feda olsun ki...Ruhum, ruhuna eş olsun ki..Seher vakitleri esen o yel, canımı alsın ki sevdim ben seni...Yanlış zaman,doğru zaman bilmem ama öyle öyle sevdim ki seni; tükenen vakitlerimin çaresizliğinde, çırpınışlarımın son kanat seslerinde,sensizliğe yana yana,içim kanaya kanaya,ben tükene tükene sevdim seni..

Benim gönlü güzel,özü güzel sevgilim..birtanem..nurtanem..ruhum..

aşkım..seher yelim inan ki sevdim seni yalan değil....

Velhasıl;o kahrolası ağırlığı yükleyip.... o kahrolası acıyı çektiremem sana...kızma ne olur bana. İnan...inan ki ben sevdim seni yalan değil...

bir sevmek...

bin defa ölmek demekmiş.....