ELA NAZ Oluşturma zamanı: Eylül 24, 2012 Paylaş Oluşturma zamanı: Eylül 24, 2012 Anilarimin kayitsiz sartsiz sahibisin. Isimlendiremedigim bir renksin. Isimsiz Renk... Siyahin asaletini ve matemini harmanlayip sakladim odamda. Mavinin bana ait tum tonlarini cizdim ömur haritana. Kirmizi atesti, tutusturdun tutustum; utangacligi emanet ettigim gecelere ------------------------------ *Guluslerimde mimozalar actigini sanarken sen, kirlangiclar goc yolculuklarina coktan baslamisti gozlerimdeki alacali mavilerde. Deli akan kaninin ritmiyle dans ederken askinin tutkulu oglu, ben veda senfonisinin notalarini yukluyordum belki aykizin guftesine... Bilmezdin, bilemezdin, senin icin kah durdurdugun kah bir atin yelesinde dortnala kosturdugum zamanin yansimalarini. Yasama yukledigim tek anlam sendin. Elbet benim de bir zamanlar icinde senin adinin gecmedigi cumlelerim, senin icin dilime dolamadigim siirlerim olmustu. Ama artik evrimin bir parcasiydim. Dusunuyorum da anlamli anlamsiz, yerli yersiz ne cok dolasirdi doyamadigim ismin dilimde. Saklamak isterdim seni, kuytu bir magaradaki essiz bir sarkit gibi, kalbimin bir kosesine. Olmazdi, yapamazdim. Gozlerim amacsiz kalirdi menzilinde sen yoksa, sozlerim hedefsiz mermiler gibi ucusurdu saga sola...Bir butunun aslinda apayri iki parcasiydik. Ama yanyana gelince ic ice gecerdi karmasIk parcalar. Hatirliyorum da gozlerimizin kacamak kucaklasmalari haric aslinda ne kadar azdi paylasilanlar...Bir bebegin anne memesine acligini ikiye bolduk biz. Anne; sutunun sicak taskinligiyla kucaklar bebegini, bebek zaten icgudusel uzatir tomurcuk dudaklarini. Kacinilmaz, saf, dogal bir kavusmadir bu. Tipki birbirine kenetlenen yureklerimizdeki tutku gibi... Yitirme ve yitirilme korkusu gobek adiydi sevdamizda. Isimsiz kalmisti hislerim sonsuz harfler boslugunda. Ucusuyordu kelimelerim kelebek kanatlari gibi, ask ruzgarinin ayazinda. Usurdum askim, bilmezdin. Yanardim, soylemezdim. Once benligim sonra bedenim karisti baslattigin isyana. Militan ayaklanmalar bas gosterdi ruhumda. Bana dair ne varsa katilan hamuruma birakip dustum bir kargasanin pencesine. Beynim hukmetmez, hukmetse de bedenim dinlemez oldu. Ayaklarimin bildigi tek ol sana ulasandi. Ellerim hipnotize olmus gibi hep ayni on parmaga uzandi. Gozbebeklerim zaten yolunu cizmis, hedefe varmisti. Aklimda, fikrimde, yerini bile bilmedigim hucrelerimin en dibinde tek bir canli kalmisti. SEN. Pasli bir cop tenekesinde acligina ilac bir parca yiyecek arayan sokak kedisi gibi "yarin" aradim askimizda. Bostu tum kutular. Kirinti bile bulamadim. Aklimi kendimden korumak adina direndim sana. Alkimin renklerini dusledim yildizsiz gecelerde. Tek bir kusagini yakalayip cekebilseydim bize dair hissetttiklerime. Ah askim o an acardim yuregimde mavi bir pencere. Tum silahlarini kusanip uzerine, dikildin karsima mertce. Sagima soluma baktim, cilginca zirhli savas elbisemi aradim. Guvercinler ucurdugun gulusunun pembe gagasi deldi bir yanimdan. Yagmur ormanlarindan caldigin bir damlaysa diger yanimdan. Teslim oldum. Yenilgim zaferin; yenilgim zaferim oldu. Anladim savrulan bir sac telin tenime degdigi an. Anilarimin kayitsiz sartsiz sahibisin. Isimlendiremedigim bir renksin. Siyahin asaletini ve matemini harmanlayip sakladim vedamda. Mavinin bana ait tum tonlarini cizdim omur haritana. Kirmizi atesti, tutusturdun tutustum; utangacligi emanet ettigim gecelerde beyaza. Pembe eksIkti fonda. Bende azalip sende tamamlanan umutla onu da buladin isimsiz rengin koynuna. Ebruli bir cumbus, tanimsiz bir duygu firtinasinin ev sahipligi yaptigi bir palette...Iki ayri ucta, iki minik boslukta. Sen ve ben...Yeniden karistigimiz gun, gozyaslarinin katrelerinde. Isimlenecek renk. Katmer katmer ask esliginde... alıntı Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
.thumb.jpg.607e3a3b3dd1c716ab6718d82c797719.jpg)
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.