Çanakkale Şehitleri'ne

Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi?

En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.

-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya-

Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.

Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!

Nerde-gösterdiği vahşetle ‘bu: bir Avrupalı’

Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,

Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!

Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer,

Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer.

Yedi iklimi cihânın duruyor karşına da,

Ostralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada!

Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk:

Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.

Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ…

Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ!

Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil,

Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil,

Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına;

Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.

Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz…

Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.

Sonra mel’undaki tahribe müvekkel esbâb,

Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.

Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;

Beriden zelzeleler kaldırıyor a’mâkı;

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;

Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.

Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,

Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam.

Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;

O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer…

Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,

Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak.

Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,

Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.

Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,

Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre.

Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler…

Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!

Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;

Alınır kal’â mı göğsündeki kat kat iman?

Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?

Çünkü te’sis-i İlahi o metin istihkâm.

Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,

Beşerin azmini tevkif edemez sun’-i beşer;

Bu göğüslerse Hudâ’nın ebedi serhaddi;

‘O benim sun’-i bedi’im, onu çiğnetme’ dedi.

Asım’ın nesli…diyordum ya…nesilmiş gerçek:

İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek.

Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar…

O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar,

Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,

Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!

Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi…

Bedr’in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın?

‘Gömelim gel seni tarihe’ desem, sığmazsın.

Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb…

Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.

‘Bu, taşındır’ diyerek Kâ’be’yi diksem başına;

Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle,

Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;

Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,

Yedi kandilli Süreyyâ’yı uzatsam oradan;

Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına,

Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,

Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;

Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;

Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana…

Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana.

Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,

Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin’i,

Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran…

Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;

Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;

Sen ki, a’sâra gömülsen taşacaksın…Heyhât,

Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât…

Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,

Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber.

Dumlupınar İnsanına

Sayende yaşayanlar, bugün sana kul, şehit!

Seni görmeye geldik, kalk, doğrul, meçhul şehit!

Kımıldan, yaklaş bize ve bağrımıza yaslan!

Her yiğitin gönlünde yatar, derler bir arslan,

Hepimizin gönlünde şimdi bir MEHMETÇiK var.

Çok mu bu çoraklara getirmişsek bir bahar?..

Fani vecdi değil bu eskimiş bir masalın.

Sana gökte değecek gibi şimdi her alın,

Tabutunu taşıyor gibi şimdi her omuz,

17 milyon birden alnından öpüyoruz.

Birimizde yok artık gündelik kaygı, çalım...

Mehmetçik, kalk Mehmetçik! Yüzünü tanıyalım.

Kalk, zevkimiz, Türklüğü bir yüzde görmek olsun,

Kalk, Tarih, Tanrı birden dirilsin, gerçek olsun...

Bozkır, herzemankinden alımlı, zorlu, sıcak,

Nerdeyse ruhun tütüp topraklardan çıkacak.

Kimse can vermemiştir zevkini tada tada,

Bu kadar engin, temiz, mukaddes bir maksada.

Bir insanken bütün bir vatan olmak, ölüşün,

Teninden silkindiğin eşsiz sabahı düşün.

Bir topun ağzı ufuk, gülle güneşin adı,

O sabah artık güneş bir ufuktan doğmadı.

Dumlupınar'sız kalan İstiklâl, sakat-yarı,

Dumlupınarlar millet yapacak yığınları.

İstenince yerini doldurmak maksadımız,

Bugün Mehmetçik bizim müşterek soyadımız.

Dumlupınarlar'dayız biz bugün de yarın da,

Yaşayan Mehmetçiğiz dâvanın saflarında.

Sen nasıl ulaştınsa ilk hedef Akdeniz'e,

Ve nasıl getirdinse dünyayı orda bize.

Şehit asker!.. Bizde de aynı hamle, aynı hız,

Sana lâyık bir vatan yapmak dâvâsındayız.

 

Behçet Kemal ÇAĞLAR

Ahmet eroğlu selam sana güzel bir konu açmişşin........gçerken takilmadan edemedimm...ya o büyüklerimiz o mubarek insanlar için ne yapsak acaba onlari tam anlamiyla memnun edebiliriz.....ya da onlarin hakkini ödeyebiliriz ? O insanlar ki çoçuklari ,hanimlari , dini ,vede vatani için, bizler için çepheden çepheye koştular......ama o koşuş ne koşuştu.........çogunluğu ilkokul bile okumamiş iide ne var dersiniz tabiki onlari aşağilamak için sölemiyorumm , okuimamişlar çünki gideçekleri çepheyi, yada çephenin memleketine ne kadar uzakliğini , yada diğer illeri, yada yön bulmayi bile tam beceremeyen ,,,bir kaç tüfekten başka bir şey tanimayip yeni vede ağir silahlari gördükçe şaşip kalan.........türkiyede çikip irak'a oradan msir,oradan yemene kadar günlerce yolgiden düşmani kovalayan vatan toptagini savunmaya çalişan....hayatinda hiç çöl görmemesine rağmen çöldede yaşamaya alişan....bir tarafta ölüm ... Diğer tarafta akşama krnini doyurma telaşi... Sade karnimi düşünecek,, çariklari eskimiş yürüyemiyor.. Yadac elbisesi eskimiş .....peki köyünde memlektinde biraktiği belki aradan 2 sene yada 3 sene bile geçebi

liyor okadar uzun zamanda memleketine gelememiş ,, çoçuğunğn ,anasinin,, babasinin ,, haniminin hasretii dayanilacak gibimidir acaba ....ya bide sakat kalmiş ise.....ya bir düşünelim bu insanlari............bu insanlar bu görevi yaparken para pul almadilar........ya ne yaptilarrr para pul makam lamdiklari gibi üstüne üstelik çile ,, kan ,, can verdiler... Ya kim için acaba?şişte bu insanlari acaba nasil memnun edebiliriz diye düşündüm aama asla mümkün değil...zaten bu konuda aciz kalriz .....tabiki bunlarin ödülü onlari bizlere ecdat yapan yüce yaraticidan niyaz edeceğimm .....allah hepsindende razi olsun.... Biz nasil böle cennet bir vatanda onlarin sayesinde yaşiyorsak,,, onlarda cennette öle yaşasinlar.... Amin

aziz şehitlerimize 1 fatiha 3 ihlas okuyalım arkadaşlar

Sevgili arkadaslar

18 mart canakkale sehitleri anma gunu

tum sehitleimizin ruhu icin okuyalim

ruhlari sad olsun

Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;

Sen ki, a’sâra gömülsen taşacaksın…Heyhât,

Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât…

Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,

Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber.

 

 

Tüm şehidlerimiz için 1 Fatiha 3 İhlas okudum.Ruhları Şad olsun....

Lahutideki tüm duacialri buraya davet ediyorummm azaiz şehitlerimizin huzurununaaaa onlari en yakişir biöçimde anmayaaa

Sevgili cozum kardesim

nasil analim hakki ile onlarin ruhlarini sad edelim

ben katilirim

Onları unutmayalım, Dua edelim ki, onlarda bize dua etsin.

Biz onlardan daha çok muhtacaız duaya.

Sevgili Ahmet Abim,

Tebrik ederim çok anlamlı bir gün yaklaşırken çok anlamlı bir konu açmışsın.Emeğine yüreğine sağlık yazılan her satıra gönülden ,yürekten katılıyorum.İnsanlar görsün ve okusunda bu toprağın her karışının nasıl

savunulduğunun farkına varsınlar ve önce vatan desinler.