İlk defâ ben de bir şey soracağım haydi bakalım hayırlı olsun. (: Canlar şöyle bir şey olmuş, bir zaman beni çok ama çok üzen bir kız arkadaşım vardı. Bana ve özellikle de yüzüme gülüp arkamdan yapmadığını bırakmamıştı. Ve iki de erkek arkadaşım vardı aynı şekilde. Bunları ben dost bilmiştim o zamanlar. Bana çok ettiler ama hiçbirine kötü söz demedim ve beddua filân etmedim sâdece Allah'a hâvâle ettim. Benimle irtibat kurmaya filân çalıştılar ama ben hiç konuşmadım. Neyse sonra ortak arkadaşımdan duydum ki kız çok ağır bir ameliyat geçirmiş ve annesini kaybetmiş durduk yerde hiçbir şeyi yokken. Beylerden birinin ikinci çocuğu olmuştu ama hasta doğmuş ve hastahânelerde sabahlıyorlarmış. Diğeri ise hiç huzur bulamamış, işleri hep ters gitmiş ve hep benimle konuşup helâllik almak istiyormuş. Sorum şu ki ben onların bu durumlarına sevinmiyorum, aksine üzülüyorum. Bu güne kadar beni üzen huzur yüzü görmedi, mutluluk bilmedi ancak ben çok üzülsem de yine de dayanamıyorum insanların bunları yaşamasına. Yâni belki beddûa etsem tutmazdı ancak Allah'a hâvâle edince Rabb'im en güzelini bilir diye düşünüyorum. Ama yine de bu beni üzüyor. Öyle işte günlerdir kafamı kurcalıyordu paylaşmak istedim. Herkese teşekkürler...
Soru
Amarushaya
İlk defâ ben de bir şey soracağım haydi bakalım hayırlı olsun. (: Canlar şöyle bir şey olmuş, bir zaman beni çok ama çok üzen bir kız arkadaşım vardı. Bana ve özellikle de yüzüme gülüp arkamdan yapmadığını bırakmamıştı. Ve iki de erkek arkadaşım vardı aynı şekilde. Bunları ben dost bilmiştim o zamanlar. Bana çok ettiler ama hiçbirine kötü söz demedim ve beddua filân etmedim sâdece Allah'a hâvâle ettim. Benimle irtibat kurmaya filân çalıştılar ama ben hiç konuşmadım. Neyse sonra ortak arkadaşımdan duydum ki kız çok ağır bir ameliyat geçirmiş ve annesini kaybetmiş durduk yerde hiçbir şeyi yokken. Beylerden birinin ikinci çocuğu olmuştu ama hasta doğmuş ve hastahânelerde sabahlıyorlarmış. Diğeri ise hiç huzur bulamamış, işleri hep ters gitmiş ve hep benimle konuşup helâllik almak istiyormuş. Sorum şu ki ben onların bu durumlarına sevinmiyorum, aksine üzülüyorum. Bu güne kadar beni üzen huzur yüzü görmedi, mutluluk bilmedi ancak ben çok üzülsem de yine de dayanamıyorum insanların bunları yaşamasına. Yâni belki beddûa etsem tutmazdı ancak Allah'a hâvâle edince Rabb'im en güzelini bilir diye düşünüyorum. Ama yine de bu beni üzüyor. Öyle işte günlerdir kafamı kurcalıyordu paylaşmak istedim. Herkese teşekkürler...
Yorum bağlantısı
Diğer sitelerde paylaş
Bu soruda 7 cevap bulunuyor
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.