Bazen Olmaz

Bazen olmaz evet, çabalarsın, didinirsin, uğraşırsın ama olmaz. Ne gelen olur senin bulunduğun yere ne uğrayan… Hep tek takılmaktır alnına yazılan. Sanki karşına çıkan kişiler alnındakini okuyormuşta uzaklaşıyorlarmış gibi. Yalnızlık hep bir parçanmış gibi, onsuz kalbin atmıyor ama onunlada olmuyormuş gibi. Bu yalnızlık ne tuhaf bir şey aga, benden hiç gitmiyormuş gibi…

Bir gün gittiğini sanırsın belki, bittiğini yalnızlığın, artık tek olmadığını mesela.. Günler geçer, haftalar belki aylar ya da seneler. Lan dersin iyiymiş böyle bekarlık hiç de öyle sultanlık değilmiş dersin , bir de bakmışsın yine yalnızsın. Avuntular başlar; bekarlık sultanlık, ye, iç, yat, gez, ne karışan var ne bişey diye düşünürsün ama işin aslı hiç de öyle değildir. İçin kan ağlar için... Lan niye gitti, yine niye bitti, niye yine mutsuzum, niye birazcık mutluluğu hak edemiyorum diye düşünürsün, hep düşünürsün. Sonuç: elde var sıfır. Aslında elimizde kalan hep sıfır.

Tam anlamıyla kimse gelmez, ya bir şeylerini bırakır birilerinde ya hiç sevmez.

Tam anlamıyla gelmez kimse tek vücut olmayı göze alamadıkları için...

Bazen olmaz diye bir şey yok, kesinlikle olmaz!Dün mutlu ettiyse hayat, bugün ya da yarın mutlaka intikamını alacaktır.

alıntı