Ben Deliyim

Yorgun ve yalnız kaldırımlara misafirim.

Gecenin gözleri her daim

üzerimdedir.

Denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem;

Yüreğimi bir

yerde bırakmışım, bıraktığım yerlerden çok uzaklardayım.

Kapıları kapatmışım,

üstüme, sürgüleri zihnime çekmişim..

*

Ben deliyim;

ama çok şey bilirim.

Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez benim için.

Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu bir yere gidiyorum.

Kara bir tren gibiyim, bir istasyondan bir istasyona, hep aynı raylar

üzerindeyim.

*

Ben deliyim;

Yağmurun yağması benim için romantik değildir, ben kurşun yağmurlarını

bilirim.

Benim güneşim batmaz, dünyam dönmez, ay'ım hep mehtap halindedir,

rüzgârlarım hep doğudan eser.

Ezbere bilirim yaşamayı, yaşarken

savaşmayı.

*

Ben deliyim;

Benim mevsimim değişmez,

kuşlardan sadece güvercini bilirim,

yüreğim

kanatlarıyla beraber çarpar.

İnsanlardan sadece çocukları severim, onları da

büyüyünce terk ederim.

*

Ben deliyim;

Bağıra bağıra şarkılar söylerim, sessiz sessiz şiirler yazarım.

Bilmediğim

yerlerin, tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim.

*

Ben deliyim;

Kendimle sohbet eder, kendi kendime gülerim.

Telefon kulübeleriyle kavga

ederim.

Asfaltın siyahında kaybolur, düşüncelere dalarım.

Çıkmaz sokaklarda

kendimi arar, bir de üstüne güzel hayaller kurarım.

Sonra hayallerimle

beraber suya düşerim.

*

Ben deliyim;

Çayım sekiz şekerlidir.

Parayı sevmem ama para için çalışırım.

Dört yaşında

aşık olduğumu, sonra babamın hiç başımı omuzuna dayamadığını hatırlar, hayal

de olsa omuzlarında uykuya dalar, rüyalar görürüm, uyandığımda hiçbirini

hatırlamadığım halde.

*

Ben deliyim;

Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz; kimseye düşman değilim, kimseye de

dost olmadım.

Ben kendime bile yabancıyım.

Benim bana söylemediğim

düşüncelerim vardır.

*

Ben deliyim,

ben buralara ait değilim.

Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, etrafı

surlarla çevrili bir şehrim, saat on ikiden sonra uyanan caddelerimi

bilirim.

*

Ben deliyim.

Çizilmiş sınırları reddetmişim.

Ölüm kurşun olup yağmış üstüme, ben

öldürülmüşüm ama ölmemişim.

Duygularım hep sansüre uğramış.

Ufacık bir

bakış boğazımı düğümlendiririr.

Neye hüzünlendiğimi bilmeden, hasretin en

yoğun halini yaşarım.

İçimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi

dağıtırım.

Gözlerimin kahvesi gitgide koyulaşır, tüm insanlarınki

kankırmızılaşır.

Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya döner

yüreğim.

Kalbim titrer, haykırırım ama duyuramam sesimi.

*

Ben deliyim,

ağlamamaya yemin etmiş gözlerim.

Sonu dramla biten bir hatıra, üç bölümlük

bir komedi dizisiyim.

Çoğu zaman çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım.

Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasından, sonra bir bidon

gökkuşağına döküp yakarım gülü, külüyle birlikte zamana savrulurum.

*

Ben deliyim,

geceyi ikiye böler, sonra hayatın adını yalan koyarım.

*

Ben deliyim,

bağrı taşlarla dolu bir toprak parçasıyım.

Bir uçtan bir uca kurumuşum.

Karınca yuvaları ve ayak izleriyle süslüdür tenim.

Kar yağar üşürüm, güneş

olur kavrulurum.

Kimisi tükürür, kimisi öper ya; tükürene mezar, öpene

lalezâr olurum.

*

Ben deliyim.

Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi

kapının eşiğine dikerim.

İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime

atarım ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam.

Anlamayana az gelirim,

anlayana çok.

Ne yarınlar birşey bekler benden, ne de ben yarınlardan.

Dedim ya,

ben deliyim.

Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim.

**

*Ercan İntaş