Camdandı Yüreğimin Ayakkabısı Zaten...

 

Unut/ma beni...Ruhum komada...

Ruh ölür mü? Ruhlar/da ölür,

yorulur senden öğrendim...

Dinle/me, kalp atışlarımı...

 

Onlar çoktan durdu...

Nabzım karışmıyor artık, sesine!

Senin sokaklarında adımı heceledim hep...

Adımı aradım yüzünün tutunaksız merdivenlerinde...

 

Dilinden düşerken yerlere,

kirpiklerine astım Ef'i, Sun savruldu

bilmediğim bir kente, ayaklarının güzüne!...

Ef-Sun düş'tü, kanadı...

 

Sana her uzanışımda,

üstüme bastın... Dib(-in)e vurdum en dibe!...

Ruh katili! Acıyı ördün saçlarıma,

gecelerimde ki yıldızları indirdin yeryüzüne,

 

gülüşlerimi hapsettin duvarlarına!

Beyaza leke düşer dedim,

mürekkebin kirletti düşlerimi!

Ay ışığı'ndan yıldızları (ç)alamıyorum,

 

göğe ellerim uzandığında,

ekleyemiyorum gözlerime,

tekrar gülerlerdi belki! Yerine koy onları!

Yakışmadılar yeryüzüne,

 

tıpkı senin aşk(-ım)a yakışmadığın gibi!

Nefes diye soluklandığım hava,

ciğerlerimi boğuyor... Parçalanmış ömrüme

yama yapıyorum bıraktığın hüznü...

 

Ama arada bir de düşünüyorum,

delik deşik aldanmışlıklarım dururken

sen değilsin bu mutsuzluğun nedeni...

Hep koyu siyah yalnızlıktı taşıdığım,

şimdi içine kırmızı damladı.

 

 

Sol yanımda ki kesik, ihanetinin arsız dikeni!

Sus, bana aşk de/me!

Yoksu(l-n)luğunda peydahladığın,

(p)hiçim ben! Ayazlar da üşüttüğün,

 

gülüşlerinle emzirmediğin, sana aç bıraktığın!

Suretimin aslı yok! Adım yok! Babam yok!

Yoklukların içinde (p)hiçim! Faili belli olan (h)piç!

Mezar taşıma adını yaz!

 

Doğuşuma sevinmedin sevgili(m),

ölümüme ağlasın melekler(in)!

Cesedimde parmak izlerin var!

Yaşanmışlıklar(-ımız) tebessüm ediyorlar

 

her köşede... Olay yeri inceleme ekipleri

gelecek birazdan! Yalanları kuşan/ma...

Tanrı inecek, anlatacak cinayetini!

Ne çabuk bulandım kırmızıya,

 

siyahın masumiyetindeyken...

Rahmim de kürtaj kırıntıları...

Oluk oluk akıyor geceye kan!

Oysa prensestim ben ölmeden önce,

 

camdan/dı yüreğimin ayakkabısı...

Masallar değişti, büyüdük...Dedim ya;

camdan/dı yüreğimin ayakkabısı zaten... Kırıldı(m)!

Gerçekleri kandıramaz kelimeler(in)...

 

Gidemezsin dedin...Gittim...Öldürürüm dedin...

Zaten ölüy(d)üm...Terkettin...Kaldın,

kalandı terkeden! Yürek kapımı kapattım...

Ayakkabımı eşiğine bıraktım...Bana el/veda(lar)...

 

Özgürsün artık, yazılmayacak olsan da

satırlarımda;Günün aydın olsun Efsun'suz

tümce...Yaşat/ma beni...Yürek kapımı kapattım...

Ayakkabımı eşiğine bıraktım...Bana el/veda(lar)...

 

 

 

 

 

 

alıntı

Hep koyu siyah yalnızlıktı taşıdığım, şimdi içine kırmızı damladı...

 

ne kadar da ben!...

hepimiz biraz cam ayakkabili prenses oldugumuz icin belki

ve o ayakkabılar kırılıp ayaklarımız kan içinde kaldığından...

Nefes diye soluklandığım hava, ciğerlerimi boğuyor... Parçalanmış ömrüme yama yapıyorum bıraktığın hüznü...

urkuaz bu ne ya yüreğine emeğine sağlıkkk...vurucu..kimin bu kahraman tazeoğluna benzettim deldi yüreğimii..