ecrinruya Oluşturma zamanı: Mayıs 11, 2009 Paylaş Oluşturma zamanı: Mayıs 11, 2009 hüzünlü çocuk Bir zamanlar hepimiz çocuktuk ve tertemiz düşüncelerle yeşeriyorduk yarınlara. Oysa sonbahar gelivermeden soluverdi yapraklarımız. Döküldük birer birer. Ne hayaller kurardık mahalle köşelerinde. Yalnızlığı özlerdik o zamanlar. Şimdi ise yalnızlığı unutturan dostları özler olduk. Güneş daha bir hoştu sanki geceler daha masum. Gülmekse hep beraberağlamaksa hep mahzun... Ve tertemiz hülyalara dalardık küçücükken. Bir kelebeğin ömrü kadar azdı vaktimiz ama bir o kadar da renkliydi günlerimiz. Dünya dönmüş kime ne biz farkında değildik. Dönme dolaplarımızda masumane sevindik. Bir ikindi vaktinde topacı çevirirken ömrümüzden gün gitmiş oyun eğlence derken... Buğulu penceremden dışarıya bakarken bir kuşun feryadı geliyor kulağıma. Usulca izliyorum olup biten. Kedinin pençesinde bembeyaz iki kanat;çırpınıyor son sürat belki ölüme inat. Çocukluğum aklıma geliyor birden bire. Hani biz de kanat çırpardık ya kadere meğer gidiyormuşuz bilinmeyen yerlere... Anılarda kaldı o eski günler. Artıp topça çeviren minik çocuk yok. Kaplıyor ortalığı kara bulutlar ıslanıyoruz yağmurunda kimsesizliğin. Ne tez geçti ömür kısacık ve dar. Bizi ötelerde bekleyenler var... Hangi akşam gün batar da gözlerimden yaş dökülmez Eller uykuya dalar da bu boynum nasıl bükülmez..! alındı Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Guest Ruhenâ Yanıtlama zamanı: Mayıs 11, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Mayıs 11, 2009 "Eller uykuya dalar da bu boynum nasıl bükülmez..!" uyumak güzeldir... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Guest psychick Yanıtlama zamanı: Mayıs 12, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Mayıs 12, 2009 Hangi akşam gün batar da gözlerimden yaş dökülmez Eller uykuya dalar da bu boynum nasıl bükülmez..! ah çocukluğum... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Guest yasmince27 Yanıtlama zamanı: Ekim 6, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Ekim 6, 2009 Buğulu penceremden dışarıya bakarken bir kuşun feryadı geliyor kulağıma. Usulca izliyorum olup biten. Kedinin pençesinde bembeyaz iki kanat;çırpınıyor son sürat belki ölüme inat. Çocukluğum aklıma geliyor birden bire. Hani biz de kanat çırpardık ya kadere meğer gidiyormuşuz bilinmeyen yerlere... Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
devrikcumle Yanıtlama zamanı: Ekim 6, 2009 Paylaş Yanıtlama zamanı: Ekim 6, 2009 Kuyuya düşen çocukların sesini insanın kendisinden başkası duymaz. Belki de bir tesadüf… Alıntı Yorum bağlantısı Diğer sitelerde paylaş More sharing options...
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.