Gelişme Çağında Fobiler...

Fobi nedeni bilinmeyen, gerçek bir tehlikenin varlığıyla açıklanamayan ve çocukta yoğun bir iç sıkıntısı yaratan korku hali olarak tanımlanabilir. Çocuk bu durum karşısında bozulan dengesini yeniden kurmak için çeşitli rahatlatıcı stratejiler kullanır.

Çocuğun yaşamındaki çeşitli evrelerin bazı belirli anlarında sıkça rastlanan korkular bulunmakla birlikte her türlü durum çocukta fobi yaratabilir: Sekiz ay civarında yabancılardan korkma; 2-3 yaş arasında küçük hayvanlardan korkma; 4-5 yaşlarında kurt korkusu ve okulöncesi dönemde annenin ölmesinden korkma en klasik korkulardır.

Çocuk yazınında böyle korkuların işlendiği birçok yapıt bulunmaktadır: Bir at tarafından ısıtılacağı korkusuyla aniden sokağa çıkmayı reddeden Hans’ın öyküsü bunlara en tipik örneği oluşturur. Psikanaliz (ruhsal çözümleme) Hans’ın attan korkmasının gerçek nedeninin baba korkusu olduğunu öne sürer

Çocuk Fobiye Karşı Nasıl Tepki Gösterir ?

Küçük hayvan fobisi olan bir çocuk, her ne kadar eğlenceli olsa da, bu hayvanlarla karşılaşma riski taşıyan tüm deneyimleri reddeder: Örneğin oynamak için bahçeye çıkmaz, toprak ya da kumla oynamaz, doğada yapılacak gezilere katılmak istemez.

Bunları yapmaya zorlandığında sihirli güçler taşıdığına inandığı bazı “fobi karşıtı” nesneleri yanında taşıyarak rahatlamaya çalışır. Bu tür nesneler ya da oyuncaklar ona bütün gücün kendinde olduğunu hissettirir ya da fobilerini yadsımasına yardımcı olur.

Fobik nevrozun kaynağında, çatışmanın gerçek nedenini tümüyle bilinçaltına iten mekanizmalar bulunmaktadır. Çocuk çatışmanın yarattığı korku ve hoşnutsuzluğu fobi yaratan nesneye yansıtarak bu nesneyi “düşman” ilan eder.

Sorunun çözümleyici açıdan ele alınmasıyla çocuk fobi yaratan nesneye yüklediği simgesel anlamlar yerine onun gerçek anlamını kabullenmeyi, bilinçaltındaki derin çatışmalara doğrudan göğüs gererek onları aşmayı öğrenir.