Peygamberimizin(s.a.v.) Gülüşü..

Onun(sallallahu alleyhi ve sellem)her hareketi olduğu gibi gülüşü de bize örnektir.

Allah Resulü (sav)’ı anlatan her sahabenin ifade ettiği bir husus da O’nun güler yüzlü oluşudur.

Güler yüzlü…

Ay gibi parlayan bir sima.

Bakanların içinin açıldığı bir sima…

O kadar tatlı ki, ashabın doya doya seyredemediği bir sima.

Görenlerin, bu dünyadan ötelere uçtuğu, kendilerini güvende hissettiği bir sima.

Somurtkan değil…

Asık suratlı, rahatsız olunan, korkulan, bir an evvel yanından ayrılmak istenen bir sima değil.

Bu hali yapmacık olmayan, her daim insanlara mütebessim olan bir kişilik.

Gülme insana özgü bir davranıştır. Sevindirici bir haber geldiğinde, güzel bir söz veya davranış sergilendiğinde, hoşa giden bir durum olduğunda, insanların gösterdiği doğal bir tepkidir. Peygamber Efendimiz (sav) da, bir insan olarak, üzüldüğü gibi sevinmiş ve gülmüştür de. Üzüntüsünü insanlara pek yansıtmamış, arkadaşlarının moralini bozmamış, sevincini ise paylaşmıştır.

Onun her hareketi olduğu gibi gülüşü de bize örnektir. O; hiçbir zaman kahkahalarla gülmemiştir. Genel olarak hep tebessüm eden ancak, güzel bir durum olduğunda kahkahaya kaçmadan gülen bir insandır.

Allah Resulü (sav), bulunduğu ortamlarda insanların dünya işleri ile ilgili konuşmasını, espriler yapmasını normal karşılar, kendisi de bu esprilere katılırdı. Bu anlamda insanlarla şakalaşır, onların da şakalarının bazısına tebessüm eder, bazısına da gülerdi. Bilindiği gibi sessizce gülmeye tebessüm, yanındakilerin de duyacağı, hissedeceği şekilde sevinç belirtmeye de gülme denmektedir. Kahkaha ise gürültülü, rahatsız edici ve uzaktan duyacak bir şekilde gülmektir. Efendimiz (sav), şakalara tebessüm etmiş, gülmüş ama kahkaha atmamıştır.

Sahabeden gelen rivayetlerde, O’nun nurlu yüzlerinde hep tebessüm olduğu, gülüşünün tebessüm etmek şeklinde olduğu, insanları görünce yüzünün güldüğü ifade edilmiştir. Şemail-i Şerif, s.199-207) Resulullah (sav) şaka yaparken, yalana, iftiraya, insanların küçük düşürülmesine ve korkutulmasına, fazla gülmeye, kahkahalar atılmasına izin vermemiştir.

“Çok gülmek kalbi öldürür”

Peygamber Efendimiz (sav)’ın mütebessim olmasının yanı sıra vâkûr ve tefekkür hali üzere olduğu da unutulmamalıdır. Neşeli olmaya değil ama sürekli gülmeye, insanları kendisine güldürmeye sıcak bakmamıştır. Bu konudaki uyarısı çok açıktır: “Çok gülmeyiniz, zira gülmenin aşırısı kalbi öldürür.”

“Muhammed’in nefsini kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki; eğer siz benim gördüklerimi görseydiniz, az güler çok ağlardınız.”

Gerçekten de çok gülmek, yerli yersiz, manalı-manasız gülmek, insanı bazı noktalarda duyarsızlaştırır. Kişideki vakar ve ciddiyeti alıp götürür

 

GÜLAY ÖZTÜRK