Başımıza Gelen Herşey Geçicidir

Dünyaya kapılmamak elimizde. Onun bize sunduklarını pekala, sanki bir pencerenin arkasından dışarda olup bitenleri izliyormuş gibi karşılayabiliriz. Herşeye uzaktan bakıp, dünya yaşamına sadece sahip olduğu kadar değer vermeyi başarabiliriz çünkü bizim bilgimiz var. Biz bunu başarmamızı sağlayacak birçok bilgiye sahibiz.

 

 

Örneğin dünyanın, bedenimizin ve onların yardımıyla fizik alemde deneyimlediklerimizin, ihtiyacımız olan dersleri öğrenmemiz için bize hizmet eden araçlar olduğunu, onları sahiplenmememiz gerektiğini biliyoruz. Ama bu bilgiyi tam anlamıyla içimize almadığımız için onu sık sık unutuyoruz ve tüm duygusallığımızla olayların içinde kaybolup gidiyoruz. Bedenimiz dahil tüm araçların bize geçici olarak verildiklerini unuttuğumuz için, sahip olduğumuzu sandığımız maddi ya da manevi bazı şeyleri kaybetme korkusu sebebiyle olayların dışında kalmayı başaramıyoruz. Almamız gereken herhangi bir dersi çok daha az acıyla, ıstırapla varlığımıza mal edebilecekken, eski alışkanlığımızı sürdürüyor, gerekli farkındalığı gösteremiyor, bilgimizi ortaya koyamıyor ve olayların içinde harap oluyoruz. Yalnız harap olmakla kalsak gene iyi; biz, böylesi bir kaybolmuşluk içinde olayın bize söylemek istediğini de göremiyor ve aynı tarz bir şeyi yeniden yaşamamıza bizzat kendimiz sebep oluyoruz.

 

 

Bizim bu konuyla ilgili bir bilgimiz daha var. Biz, yaşamımızda ister fırtına ister gün ışığı olsun, aslında her şeyin ilahi bir plan dahilinde gerçekleştiğini, hiçbir şeyin bu İlahi Plan'ın dışında yaşanamayacağını biliyoruz. Olmakta olan her şeyin tekamül gayesine yönelik olduğunu, Bütün'ün hayrına olduğunu, iyi ve güzel olduğunu biliyoruz. Ama olayların dışında kalmak için bu bilgiden de yararlanamıyoruz çünkü onu da varlığımızın içine alamamış durumdayız. Hala eski bilgimizi kullanıyor ve üzerlerimizdeki tesirlerine göre olayları negatif ya da pozitif olarak değerlendirebiliyoruz.

 

 

Bir düşünecek olursak, sonsuz kapasiteye sahip bir varlık için bu kadarcık bir farkındalığı bile gösterememek ve aslında biraz gayretle gayet kolay bir şekilde uygulanabilecek bilgileri yaşama geçirmekte bu kadar zorlanmak ne kadar üzücü. Öyle ya, biz, eğer gerçekten istersek ortaya çıkartabileceğimiz sonsuz bir kapasitemiz olduğunu ve böyle bir varlığın kaybedeceği hiçbir şey olmadığını da biliyoruz. Ama bu bilgiyi de kullanamıyoruz çünkü sınırlı varlıklar olduğumuzu söyleyen ve bizde ciddi bir şekilde alışkanlık yapmış olan eski düşünce kalıbımızın yerine bir türlü, çok güçlü tanrısal varlıklar olduğumuz gerçeğini oturtamıyoruz. Çok önemli bir bilgiyi daha hücrelerimize kaydedemiyoruz.

 

 

Öyleyse biz aslında şunu yapıyoruz: Hem kendi yaşamlarımızı hem de bizlere bu bilgileri iletmek için çabalayan vazifelilerin ve yüce planların emeklerini boşa harcıyoruz.

 

 

Halbuki asıl varlığımıza uygun davransak ve bizi zorlayarak kapasitemizi artıracak bir olayla karşılaştığımız zaman duyguları devreye sokmadan, dağılmadan hatta yalpalamadan aklımızı, mantığımızı, sezgilerimizi kullansak; heyecana kapılmasak, kendimizi kaybetmesek ve böylelikle cesaret, güç, sabır, sükunet gibi özelliklerimizi, o olayı en dengeli şekilde atlatabilmek için kullansak.

 

 

Başımıza gelen her şey geçicidir. Karamsar ve ümitsiz olmamız için hiçbir sebep yoktur. Bilgiyi içselleştirmiş olanlar dengelerini asla kaybetmezler. Yaşadığımız sıkıntılı şeylerin çoğu gelecek günlerde bize rüyalarımızdaki hayaller gibi görünecektir. Başınızı dik tutun, güneş yükseklerde parlıyor, aşağılarda değil.

 

alıntı

Çok mantikli