Toplumcu-Gerçekçi Anlayışla Eser Verenler

Toplumcu-gerçekçi anlayış, I. Dünya Savaşı ve sonrasında görülen 1917 Rus İhtilali sonucu ortaya çıkmıştır.

 

 

Marksist dünya görüşlerinin sanatçıya ve esere yansımasıdır. Bu akım toplumsal çatışmayı, çatışma karşısındaki insanın durumunu ele alır.

 

 

Toplumcu-gerçekçi anlayışla eser veren sanatçılar toplumdaki düzensizlikleri, çatışmaları, köy gibi küçük yerleşim yerlerinin sorunlarını; ağa-köylü, öğretmen-imam, zengin-fakir, güçlü-güçsüz, aydın-cahil gibi belirli farklılıkları işlemişlerdir.

 

 

Anadolu coğrafyası ve insanı, büyük şehirlerde göçün yarattığı problemler üzerinde durmuşlardır.

 

 

Toplumcu-gerçekçi anlayışla eser veren sanatçılar şunlardır: Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Kemal Bilbaşar, Sabahattin Ali, Talip Apaydın, Fakir Baykurt, Sadri Ertem, Samim Kocagöz, Aziz Nesin, Şevket Süreya Aydemir, Cevat Şakir Kabaağaçlı (Halikarnas Balıkçısı), Tahsin Yücel, Necati Cumalı, Dursun Akçam…

 

 

Toplumcu-gerçekçi roman ve hikâyenin genel özellikleri şunlardır:

 

 

Sanat kaygısından uzak, bir davayı gerçekleştirme amacı güdülmüştür.

 

 

Roman, yazarların ideolojik anlayışlarına göre toplum kalkınmasının aracı sayılmıştır. Eserlerde Marksist ve sosyalist ideolojilerin etkileri görülür.

 

 

Köy ve köylü başta olmak üzere toplumun geri kalmış kesimi, sorunlu bölgeler ele alınmıştır. Daha çok işçiyi ve eşkıyaları konu edinir.

 

 

Yeni sanatsal biçimler denenmiştir. Ancak roman ve hikâyelerde kurgu sağlamlığı gerçekleştirilememiştir.

 

 

Kahramanlar, yöresel dilleriyle konuşturulur.

 

 

Anlatılan yerlere ait özelliklere, tasvirlere, örf ve adetlere büyük yer ayrılmıştır.

 

 

Realizm ve natüralizmden etkilenilmiş, kahramanların ruhsal ve fiziksel tasvirleri yapılmıştır.

 

 

Olaylar ve kişiler bir düşünceyi doğrulamak veya haklı göstermek üzere düzenlenmiştir.

 

 

Yazarlar, okuyucuyu kendi düşünceleri doğrultusunda yönlendirmek istemişlerdir.

 

 

Halkı aydınlatmak önemsenmiş, bu nedenle bazı yazarlar tarafından bazı bölgeler özellikle konu olarak seçilip işlenmiştir.

 

 

Sanatın amacının insanları daha iyiye daha güzele yöneltmek olduğu kabul edilmiş ve eserler bu doğrultuda yazılmıştır.