İlişkinin İşlevi

İlişkide acı, günlük yaşamda gördüğümüz gibi kaçınılmazdır. Gerilimsiz ilişki varlığını yitirir ve rahat bir uyku haline, uyuşturucuya dönüşür; çoğu insan da bunu ister ve yeğler. Çatışma, bu rahatlık arzusu ile gerçek arasında, yanılsama ile olgu arasında çıkar. Yanılsamayı tanıyıp onu bir kenara koyarsanız dikkatinizi ilişkiyi anlamaya yöneltebilirsiniz. İlişkide güvence aramak, rahatlık ve yanılsamaya yatırım demektir – İlişkinin büyüklüğü onun güvencesiz olmasıdır. İlişkide güvence arayarak onun işlevimi engelliyor, dolayısıyla kendine özgü eylem ve aksiliklerin ortaya çıkmasına neden oluyorsunuz. ( burada anlatılmak istenen; kişiler arası GÜVEN duygusu değil, GÜVENCE – GARANTİDE OLMA ARZUSU, İSTEĞİ dir.)

Şüphesiz ilişkinin işlevi kişinin tüm varlığını açığa çıkarmaktır. İlişki, benliği açığa çıkartma, benliği tanıma sürecidir. Benliği açığa çıkarma, acı veren bir işlemdir; sürekli ayar ve düşünce-duygu esnekliği ister. Aydınlanmış huzurlu anlar içeren acılı bir uğraştır. Ama çoğumuz gerilimden kaçınıyor veya onu bir kenara koyuyoruz, hoşnut eden bir rahatlık ve kolaylığı, güvenli bir dayanağı yeğliyoruz. O zaman aile ve diğer ilişkiler bir sığınak oluşturuyor, düşüncesizin sığınağı.

Güvensizlik bağımlılığa sızarsa ki bu kaçınılmazdır, o ilişki kenara atılır ve kalıcı bir güvence bulmak için yeni ilişkiler aranır. Ama ilişkide güvence yoktur ve bağımlılık korkuyu besler. Güvence ve korku süreçlerini anlamazsak ilişki bağlayıcı bir engel, bilmezliğin yolu olur. O zaman tüm var olma, bir uğraş ve acı haline gelir. Kendini bilme yolu ile gelen doğru düşünme yerleşmedikçe bundan çıkış yoktur. Krishnamurti

Alıntı