Hak Ve Hakikati Uygun Zamanda Haykırıştır

 

 

 

Gel…

Gel artık

Endişeye kapılma

Ruhunu daraltan vehme aldırma

Gönlün ummandır, dönüp bir baksana

Seni üzen ve yoran zanlardan arınıp, uyansana

An bitiyor

Ömür kendi içinde eriyor

Her âlem başka hakikatler bekliyor

Hakkı bilmeyen nefsine itaat ederek göçüyor

Nefes bitiyor, can çekiliyor, dermanda tükeniyor

Geriye kalan vah vah ne işe yarıyor, neyi bekliyor

Umut

Yorulmaz

Hazan yeis içinde anılmaz

Hicran hanif bir kula karalar bağlatmaz

Hüzün vakti sinenin sükûneti, gecenin sessizliği

Düşlerimde ümitle açar, her murat şevkle bahar

Ne yar

Ne cananı ateş yakar

Umut insan için en güzide hazzı diyar

Ne vakit sılayı ansam, yaşları sessizce bıraksam

Ruhum garip bir serinlik yaşar, içimdeki sürur ar

Gelme

Lakin hüzünle ömrü tüketme

Hasreti firkatleştirme, halleşmekten geçme

Sessiz ve sakin yere çık, gönlünü aç, imtina etme

Seni anlayan ve derdini derdi sayan refikine anlat

Aşk

Narı ardır

Sabır ve çileyle arkadaştır

Hizmet ve hamiyetle ihlâs için yarıştır

Hak ve hakikati uygun zamanda haykırıştır

Nefisten arınış, hurafeden kaçış, şirkten kopuştur

Bilmem ki

Beni ne kadar anlarsın

Hangi kefeye koyarak vasıflandırırsın

Ruhumun hicran damlalarını sende duyar mısın?

Bu diyardan göçüp gittiğimde garipliğimi anar mısın?

Mustafa Cilasun