Özel Emeklilik Sigortası Tuzağı

ÖZEL EMEKLİLİK SİGORTASI TUZAĞI

Devletin Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK), halkçı (!) Ecevit’in başba­kanlığındaki solcu-milliyetçi koalisyon hükümeti tarafından çökertilince, ortaya özel emeklilik sigortası pazarlayan şirketler çıkmaya başladı.

Geçen hafta, böyle bir sigorta şirketinin iki temsilcisi, iki genç bayan, bana da özel emeklilik sigortası satmak üzere ziyaretime geldiler. Dersle­rini iyi çalışmışlardı. Eğer ayda yüz dolar öder ve bunu en az on yıl sürdürürsem on yıl sonra ister toplu para alabileceğimi ister düzenli emekli maaşına kavuşabileceğimi ballandıra ballandıra anlattılar. Beni etkilemek için de çok kısa sürede yüzlerce kişiye özel emeklilik sigortasını satmış ol­duklarını vurguladılar. Tatlı dillerinin ve güler yüzlerinin sonuca varmak için yeterli olduğundan o kadar emindiler ki, benimle ilgili formları dol­durmak üzere hemen kaleme sarıldılar. Kendilerini nazikçe durdurdum. Bazı söyleyeceklerimin olduğunu bildirdim. Dikkatle dinlemelerini rica ettim ve özetle şunları anlattım.

Banka-Borsa-Sigorta üçlüsü, kapitalist dünyanın en önemli kurumlarıdır. Kapitalizmin öncüleri Amerika, İngilte­re ve Batı Avrupa ülkelerinde bu kurumlar, “oturmuş” kurumlardır. Yani, bu kurumları kimler kurabilir, nasıl kurabilir, bu kurumların uyması gere­ken kurallar nelerdir, kurallara uymayan kişi ve kurumlara ne tür cezalar verilir, hepsi yasalarla tek tek belirlenmiştir. Bu kurumlar, devletin dene­tim ve gözetimi altındadırlar. İşte, bütün bu oturmuşluğuna ve devletin sı­kı denetim ve gözetimine rağmen, bu kurumlar aracılığıyla halkın zaman zaman soyulduğu görülmüştür. Amerika, İngiltere ve Batı Avrupa’nın banka, borsa ve sigorta şirketlerinde ne tür dolaplar döndüğünü size onlarca örnek vererek anlatabilirim. Ancak, bugün sizlerle ortak konumuz “özel emeklilik sigortası” olduğu için, yalnız bu konuda ve sadece bir ör­nek vereceğim:

İngiltere’de 1988 yılında 2 milyondan fazla insan, özel emeklilik sigortası yapan bir şirketle anlaşma imzaladılar, poliçelerini cep­lerine koydular. Belirlenen primleri her ay hiç aksatmadan 1994 yılına ka­dar, yani tam altı yıl şakır şakır sigortaya yatırdılar. 1994 yılına gelindiğinde 2 milyondan fazla İngiliz'in bu sigorta şirketinin özel emeklilik fonunda toplam 25 milyar doları (yani, bugünkü kurlardan, 15 katrilyon lira) birikmişti. İşte tam bu aşamada, sigorta şirketinin sahipleri 25 milyar doları ce­be indirip, iflas ettik diyerek şirketi kapattılar!

Ünlü İngiliz emniyet teşkila­tı Scotland Yard ise el koydu, soruşturma açıldı. Ama. soruşturmalar so­nunda, sigorta şirketinin sahipleri değil hapse girmek, mahkemeye bile çıkartılmadılar!

Nedeni şuydu: Finansal Hizmetler Yasasına göre, şirket sahiplerinin ise, kötü niyetle başlamadığı varsayıldığı için ortada dolandı­rıcılık sayılacak ağır ceza mahkemelik bir dava yoktu! Özel emeklilik si­gortası şirketinin sahipleri yasalardaki bu püf noktayı önceden bildikleri için altı yıl sabırla paraları toplamışlar ve sonunda 2 milyon İngiliz’in toplam 25 milyar dolarını deve etmişlerdi! İngiltere’de “Özel Emeklilik Fonu” pro­jesini ilk ortaya atan devrin başbakanı Margaret Thatcher olmuştu. Para­ları ve emeklilik rüyaları tuz buz olan 2 milyon emekçi söyle haykırıyordu:

“Özel Emeklilik Sigorta Şirketlerini yasallaştıran Margaret Thatcher, bu­gün utanç duymalıdır! Soyguncuların eline hem silah verdiler hem de on­lara dokunulmazlık hakkı tanıdılar!”

Bu öyküyü anlattıktan sonra, özel emeklilik sigortası şirketinin temsil­cisi iki genç hanıma şunları söyledim: İngiltere gibi yasaların, kuralların ve geleneklerin sağlam olduğu bir ülkede bile 2 milyon emekçinin altı yıllık birikimleri olan 25 milyar dolar hortumlanıp insanlar ortada bırakılabiliyorsa, kim bilir Türkiye’de neler olmaz? Türkiye’de hayali ihracattan ceza yemiş olanlar sonra tutup banka kurabiliyor, kurdukları bankada topladıkları parayı cebe atıp toz olabiliyor! Düşünün bir kez, Türkiye’de bugüne kadar kaç banka batırıldı? Yirmi yıl önce ortaya çıkan Banker Kastelli Skandalı hâlâ belleklerimizde taze değil mi?

En son offşorzedelerin hikayesini duymayan kaldı mı?

Yarı-sömürge ülkelerde, Türkiye gibi fakir ülkelerde Banka-Borsa-Sigorta kurumları, bir avuç kurnazın geniş halk kitlelerini söğüşlemek için kurduğu kurumlardır. Bu kurumlara güvenerek iş yapanlar, er ya da geç hayal kırıklığına uğramaya mahkumdurlar. Hele bu tür kurumlara güve­nip, yıllarca para yatırarak sonunda mutlu bir emeklilik hayatı yaşayaca­ğını sanmak tam bir safdilliktir! Türkiye gibi fakir ülkelerde, emekçilerin sosyal güvenliğini de emekliliğini de ancak güçlü bir devlet sağlayabilir. Devletin yönetim ve denetiminde olmayan bir sosyal güvenlik sistemi­ne, emeklilik sistemine güvenmiyorum! Sözlerimi böyle bitirince, kendi­lerine müşteri olmayacağımı kestiren pazarlamacı hanımların tepkisi çok ilginçti.

“Sizin gibi bilgili, kültürlü bir beyden bunu beklemezdik! Si­zin adınıza üzüldük!” dediler. Özel Emeklilik Sigortası pazarlayan iki ha­nımın gözünde 2 milyon İngilizlerin dolandırılmış olması pek önemli değildi! İki milyon İngiliz’in başına gelenlerin Türklerin de başına gelebi­leceği tehlikesi onları pek ilgilendirmiyordu! Onların tek bir hedefi vardı, ellerindeki malı allayıp pullayarak satmak ve çabuk tarafından komis­yonları cebe atmak! Yeni Dünya Düzeninin ahlâkı işte buydu:

Parayı ka­zan da nasıl kazanırsan kazan! Binlerce kişinin kazıklanmasına aracı ol­mak da dahil! Yetenekli genç hanımlarımızı da bu ahlaksız düzenin ateş­li savunucuları olarak görmek, gerçekten çok üzücüydü.

Yeni İleri, Antalya (11.07.2000)

Kaynak: Gaflet, Dalalet, Hıyanet / Yılmaz Dikbaş, Asya Şafak Yayınları