Oğul...

Ey oğul; Cansın ahdine Sadık çıkan vicdansın, Ruhi ve kalbi açıdan Farkında lığı olan niyazsın, En zor zamanlarda Derde derman olan kararsın, Yorgun ve bizar olduğumuz vakitler O güzel sedan ile meftun eden hazzın, Üflediğin neyle hicranı, Hüznü bir başka anlatan yazarsın, Sen genç yaşta Cefa ve çileyle tanıştığın için Geleceğin adına bahtiyar olacak cansın, Nice yıllara paşam her güzelliğe layıksın... Mustafa Cilasun

Ey oğul... Bilirim dertlisin Kendi çabanla çözmek istersin Saflığın ve samimiyetinle hedef sin Meziyet ve şahsiyeti sıkıntılı kişileri dost bilirsin Akıl doğru ve gerekçeli bilgiyle ehliyet ve eminlik verir Zeka fırsata, çıkara hizmet etmeyi marifet olarak değerlendirir İnsan olan hak ve adalete tabii ve mukaddes bilen değerdir, düşünmek gerekir Yaşamak için her fırsata koşan ve kendi çıkarı için edep ve adaletten, haktan uzaklaşan kime hizmet etmektedir Mustafa Cilasun

Dört oğul dört mevsim   Bir zamanlar 4 Oğlu olan bir adam varmış.. Çocuklarının çok erken karar vermemeleri ve önyargılı olmamaları için onları bu konuda eğitmek istemiş.   Böylece her birini uzak bir yerde duran Ağacın yanına gidip ona bakmalarını istemiş. .   İlk oğlan Kışın gitmiş, İkincisi İlkbahar, üçüncüsü yazın ve sonuncusu sonbaharda.   Geri döndüklerinde hepsini bir araya çağırmış ve ne görüklerini sormuş. İlk Oğlan Ağacın çok çirkin, yaşlı ve kupkuru olduğunu söyledi.   İki

Kanuni Sultan Süleyman ve Hürrem Sultan’ın hayatta iki oğlu kalmıştı. Bunlar Şehzade Selim ve Bayezid idi. Kardeşinden iki yaş büyük olan Selim Manisa, Bayezid ise Konya sancakbeyiliğinde bulunuyordu. Düzmece Mustafa olaylarında gösterdiği yararlılık üzerine Şehzade Bayezid Konya'dan Kütahya sancakbeyiliğine atandı. Bu, merkeze yaklaşması nedeniyle Bayezid'de babasının veliahtı olduğu kanısını uyandırmıştı. [1]   Gün geçtikçe şehzadeler arasındaki rekabet kızışıyordu. Ortamın iyice gerildiğini