Heves Aldatır, Vicdan Sessiz Kalır

 

 

 

 

Lakin

hesapsız ne vardır

Her lahza

içimizi aydınlatan,

ülfet sunan sünnetullahtır

Muvazene

nitelik farkıdır,

aktif akıl vicdanı kal ettiren,

sürur bahşesen haktır

İradi olmak

bunun için ihtiyaçtır,

mizan ne suhuletli kapıdır,

hak adına hakikat-i Rahmandır

İman

sevgiyle hürdür

Bin hüzün

içinde nefeselenmek ve

yeise düşmek kul için kerihtir

Umut

ne münbit bir rahmettir,

sıtkı celildir, sadakat-i kebirdir,

ihsanı aşikar eden nezihtir

Ne kadar

hakkı ansan, yeksan

olmak için yakarsan, aşkına

ram olup, sevdasına kansan ikram-ı nasiptir

Güle

nazar et,sukutuna kan

Bülbül misali etme figan,

sabrı ve edebi kalbinde besle ey can

Ruhunun

sessiz senasına uzak kalma,

umman nasıl bir hıçkırık feyzinde,

korkuya kapılma an

Her nasibin

bir hikayasi vardır,

emeğe hasredilmiş niyettir,

bela ahdiyle muvazene içinde ki bahardır

Ey saki neden

bizarsın ve yanarsın

Terkedilmiş hanları hala mazi

vecdiyle mi yaşarsın, yadın için ağlarsın

Ne vakit

hesabından arileştiğini

sandığın hesabın için korkarsın,

akl-ı selimliği ne yaparsın

Hala

ecel haşyetiylemi uyanırsın,

kırgın düşleri derleyip

kim gelirse hıçkırıklar içinde anlatırsın

Vakit

geç mi oldu, gün ağardı

Hazan etrafını sarmış, zemheri

yakınlaşmış, ürpermek söyle kime kaldı

Kahkaka

atmaktan yıkılan bedenler

yitik duvarları eşiklerinde

kimliksiz izler bıraktı, edep budandı

Ne kadar yansam,

sukun kalmak için çırpınsam,

titreten zamana ibret için

korkarak baksam hal dağlandı

Anlatamam

meramımı, dinmeyen sancımı

İçimi burkan sızıları, hüzün

bahşeden anıları, hicrani ağıtlarımı

Akıl susacak,

izan duracak, vicdan

lal olacak, irade çaresiz kalıp

hesabıyla kitabını bulacak

Ruhum

ne kadar bizar olsa,

hicran damlalarını hasretmekten

arlanmasa, göçmeler anbean kapıyı çalacak

Mustafa Cilasun