Alakarga ile Güvercinler

Alakarganın biri bakmış ki bir güvercinlikte semiz semiz güvercinler var, hallerine imrenmiş, hemen üstünü başını temizlemiş:

"Ben de güvercinim."

diye aralarına girmiş. İlk günler ötmeye-mötmeye kalkmamış; güvercinler de ne bilsinler? Onu da kendilerinden sanıp ses etmemişler. Ama bir gün alakarga yanılmış, bir bağırayım demiş. Foyası o zaman meydana çıkmış; güvercinler:

"Güvercinin böyle bağıranı olmaz."

deyip aralarından kovmuşlar. Alakarga güvercinlerin yemini elden kaçırınca kalkmış, gene kendi milletinin arasına gitmiş. Bu sefer de alakargalar onun rengini beğenmemiş, kendi renklerine benzetememişler, kovmuşlar. Böylelikle alakarga hem güvercinlerin yeminden olmuş, hem de kendi milletinin ağzından.

Bu masaldan ibret almalı da insan, tanrılar ne verdiyse onunla yetinmeli, tamaha (açgözlülük) kapılmamalı; tamah yüzünden çoğu elimizdekini de yitiririz.