Hırsız Çocukla Anası

Çocuğun biri, okulda arkadaşının taştahtasını çalmış, eve annesine getirmiş; annesi de öğüt verip böyle şeyler yapma diyeceğine memnun olmuş. Sonra çocuk bir elbise çalmış, onu da eve getirmiş; annesi daha çok memnun olmuş. Çocuk büyümüş, bir delikanlı olmuş, hırsızlığa alışmış bir kere, artık çalar çalar annesine getirirmiş. Ama birgün yakayı ele vermiş, ellerini arkasına bağlayıp boynunu vurmaya götürmüşler. Annesi de yanında gidiyor, göğsüne vurup vurup ağlıyormuş, Delikanlı:

"Annemin kulağına bir şey söyleyeceğim"

demiş, bırakmışlar. Annesinin yanına gider gitmez kulağının memesini ısırıp koparıvermiş. Kadın:

"Bu ne? Bütün günahların yetmiyor gibi bir de anneni mi sakat etmek istedin!"

deyince delikanlı:

"Ben ilk çaldığım taştahtayı sana getirdiğim gün beni dövseydin ben bugün bu hale gelmezdim, beni boynumu vurmaya götürmezlerdi."

demiş.

Daha başında önüne geçilemeyen kötü huy büyür gider, bir daha düzeltilemez; bu masal onu gösteriyor.