"Hüzünler Nehri" Nizar Kabbani‏

Gözlerin… iki hüzün nehri,

İki müzik nehri gibi… beni

Ötelere… zamanların ötelerine taşıdılar

İki müzik nehri, kayboldular

Sultanım… sonra beni kaybettiler

Üzerlerindeki siyah gözyaşı

Piyanonun nağmelerine düşüyor…

 

Gözlerin, tütünüm, içkim

Ve onuncu kadeh beni kör etti

Ben koltukta… yanıyorum

Ateşim ateşimi yiyor

Seni sevdiğimi söyleyeyim mi? Ey kamerim…

Ah! Keşke yapabilseydim

Ben dünyada yalnızca

Gözlerin ve hüzünlerime

Sahibim

 

Limanda gemilerim ağlıyor

Körfezler üstünde parçalanıyor

Sarı kaderim beni parçaladı

Göğsümde inancımı parçaladı

Sensiz yola çıkayım mı Leyleğim?

Ey göz kapaklarımdaki Tanrı’nın gölgesi!

Ey yeşil yazım, ey güneşim!

Ey renklerimin en güzeli… en güzeli!

Senden ayrılayım mı? Oysa hikayemiz

Nisanın geri dönüşünden daha güzel

İspanyol saçın zifiri karanlığındaki

Gardenya çiçeğinden daha güzel

Ey biricik aşkım… ağlama!

Göz yaşların ruhumu kazıyor

Ben dünyada yalnızca

Gözlerin ve hüzünlerime

Sahibim

 

Seni sevdiğimi söyleyeyim mi? Ey kamerim…

Ah! Keşke yapabilseydim

Ben kaybolmuş bir insanım

Dünyada yerimi bilmiyorum

Kaybetmiştir yolum beni… kaybetmiştir

İsmim beni… kaybetmiştir adresim beni…

Mazim! Bir mazim yok

Ben unutulmuşların unutulmuşuyum

Demir atmayan bir çapayım

İnsanların yüzlerinde bir yarayım

Söyle bana, sana ne vereyim?

Üzüntümü mü? İnkarımı mı? Mide bulantımı mı?

Sana…

Şeytanın avucunda dans eden

Bir kaderden başka ne vereyim?

Seni binlerce kez seviyorum… uzaklaş

Benden… ateşimden ve dumanımdan

Ben dünyada yalnızca

Gözlerin ve hüzünlerime

Sahibim.

 

 

Nizar Kabbani‏

Saçma sapan kafiyeli, cümle başlarken sonunu tahmin ettiğim şiirleri sevmiyorum. Çok sıradan oluyorlar, itici.

Okurken bir sonraki kelimeyi tahmin edemediğim şiirlere bayılıyorum, okurken haz alıyorum. Bu da onlardan biriydi, harikaydı.

Şiir bence budur. Teşekkürler İncisel.