Kadim Zamanlarda Gizli Cemiyetler.

[h=3]Animizm[/h] Bütün kabile dinlerinde olay animizmdir. Yani hayvanlar ve rüzgar, gelgit, mevsimler gibi unsurlara insani özellikler atfedilmesi... Animizmin büyü mü yoksa bir din mi olduğu tartışması, akademik kitaplarda gereksiz yere çok fazla yer kaplamıştır. Basitçe, insanların inancıydı animizm.

 

Bu inancın bir parçası da gizli cemiyetler gizem okullarıydı. Akademisyenler, bu oluşumları betimlemek için belli bir kabilenin içindeki kardeşlikler anlamına gelen "sodality" sözcüğünü de kullanır.

 

Bu kardeşliklerin gizli ritüellerinin çoğu, doğal güçleri yatıştırma ve kontrol etme amacını güdüyordu. Bundan dolayı cinsellik, bu törenlerde bu kadar yoğundu. İnsanların cinsel birleşmesi doğurganlığı getiriyor, böylelikle dünyayı yaratan tanrıların bereketi onurlandırılmış oluyor, hatta belki tanrıların verimliliği artırılarak hasat zamanının daha bereketli geçmesi sağlanıyordu.

 

İnsan, doğuyor, yaşıyor, ürüyor, ölüyor ve dünyayı zenginleştirme sürecinin bir parçası olmak için toprağa gömülüyordu.

[h=3]İlk Gizli Cemiyetlerin Kaynağı Mısır Mı?[/h] Günümüzdekilere benzeyen ilk gizli cemiyeti tanımlamak zor bir iş. Mısırlıların sayısız gizli kardeşliği vardı. Çoğu karmaşık törenlerle dolu dinleriyle bağlantılıydı. Bu cemiyet, kral ya da firavun olmayan bir tarihi figürün çevresinde gelişti: Eski Krallık'ta Üçüncü Hanedan dönemi firavunu Zoser'in veziri İmhotep.

 

Bilinen ilk Mısır piramidinin mimarı olmasının yanı sıra İmhotep, aynı zamanda bir hekimdi. Bugün hala Mısır tıbbının babası olarak kabul ediliyor. Bunlar yetmiyormuş gibi, aynı zamanda bir astronom, heykeltıraş, şair ve dizeleri ölümünden 20 yüzyıl sonra bile dillerde dolaşan bir şairdi.

 

İmhotep, daha sonraları ölümlü bir kadın ile tanrı Ptah'ın birlikteliğinden doğan bir tanrı mertebesine yükseltildi. Fakat Memfis şehrinde geliştirdiği İmhotep kültünün üyeleri için bir insandı ve bu özelliğiyle yüceltildi.

 

Bu kültün "İmhotep Kardeşliği" adında bir de gizli cemiyeti vardı. İmhotep'in mimarlık yeteneğine hayrandılar ve tanrının bir mimar olduğu metaforunu yaratarak en az 4000 yıl daha ortalıkta görünmeyecek olan masonlarla benzer bir düsturu benimsediler.

 

[h=3]Roma İmparatorluğu: Kültler ve Paranoya[/h]

Roma İmparatorluğu: Kültler ve Paranoya Roma halkı sofistike bir halktı. Cemiyetlere ve kulüplere düşkündü. Aynı generalin yönetimi altında savaşan askerler, belli bir ticaret yapan veya bir siyasi görüşü savunan kişiler bir araya gelip cemiyetler oluştururdu. Meslek odaklı gizli cemiyetler Ortaçağ'da Avrupa'daki ilk önemli zanaat loncalarını meydana getirdi. Loncaların çoğu dinle ilişkiliydi ve dini kardeşlikler olarak anılırlardı. Çünkü belli işçiler veya zanaatkarlar, belli tanrı ya da tanrıçaları hami olarak kabul ederlerdi.

 

Ancak Roma İmparatorluğu'nun yöneticileri, devleti tehdit ettiği gerekçesiyle gizli cemiyetlere karşıydı. İlk İmparator Augustus döneminden önce yasadışı kabul ediliyorlardı. Yeni ve tuhaf Hıristiyan sektinin Konstantin'in Hıristiyan oluşundan 300 yıl önce eski Roma'da bu kadar tehlikeli kabul edilmesinin nedenlerinden biri, Romalıların Hıristiyanlığı dinden çok gizli cemiyet gibi görmesidir.

 

Ancak Roma imparatorları, Doğu'yu fethedip Akdeniz'i ülkenin gölüne çevirdikçe Doğu gizem ve kült dinlerinin etkisi o kadar popüler oldu ki bunun önüne kimse geçemedi. İmparatorluk genişledikçe giderek daha fazla sayıda insan evinden ve tanıdıklarından uzaklaşmak zorunda kalıyor, kültler, belli bir ihtiyaca karşılık veriyordu. Böylece İsis, Mitra ve Baküs kültlerinin varlığını sürdürmesine bir zaman izin verildi. Ancak törenlerin yalnızca dini içerikli olması gerekiyordu.

 

Bu kültler, oldukça tuhaftı. İşte bazı örnekler:

 

✓ Bazı kültlerde rahibeler, bazılarında kadın giysisi giyip makyaj yapan hadımlar vardı.

 

✓ Törensel geçit alaylarında kutsal ağaç veya bitkiler taşınıyordu.

 

✓ Külte kabul edildiği törenden önce, adayın genellikle bir hafta oruç tutması gerekiyordu.

 

✓ Kültlerin çoğunda adaylar zaman içinde yükselebiliyordu. Mitra kültünde "Aslanlar" ve "Kuzgunlar" ve "Güneş Ulakları" gibi seviyeler vardı.

 

Bu kültlerin çoğunun, ölümü ve yeniden dirilişi simgeleyen bir töreni vardı. Roma, giderek zenginleşip teknik açıdan geliştikçe törenler de özel efektli fantastik şovlara dönüştü. Yeni üye, bir sandukaya veya lahite kapatılıp gömülüyor veya mühürleniyordu. Önce yalancıktan iç organları boşaltılıyordu. Kan eksik kalmasın diye bu canlandırma esnasında gerçek hayvan iç organları kullanılıyordu. Giriş törenlerinde adayın kellesinin uçurulduğu veya kalbinin söküldüğü benzer başka canlandırmalar da vardı.

 

Bu gösterileri sahnelerken uyulacak kurallardan bazıları, günümüze ulaştı:

 

✓ Sudan çıkardığınızda yansın diye meşaleye sülfür sürmek.

 

✓ Duvarlarda yazılar belirmesini sağlamak.

 

✓ Bir rahibin başının çevresinde ışık halesi belirmesini sağlamak.

 

Adayın "canlandırılmasından" sonra aday, kült görevlilerinden birinin, örneğin İsis'in yerine geçtiği bir başka ayine daha katılıyordu.

[h=3]Vesta Bakireleri[/h] Romalıların her türlü kardeşliği vardı. Bunlardan biri de bir kız kardeşlikti. Görevleri kutsal Vesta ateşini yanık tutmak olan Vesta Bakireleri.

 

Roma Forumu'ndaki Vesta Tapınağı'nda yüzyıllardır sonsuz bir ateş yanıyordu. Romalılar, ateşin şehrin kaderiyle yakından ilgili olduğuna inanıyor, sönmesini felaket alameti kabul ediyorlardı.

 

Vesta rahibesi olmak, büyük bir onur ve ayrıcalıktı. Bu rahibeler, Roma din sistemindeki yegane kadınlardı. Yeminini bozan ya da sırları ifşa eden her kadın, şehir duvarlarının dışına götürülüyor, simgesel olarak toplumdan dışlanıyor ve hemen diri diri gömülüyordu. Vesta rahibeleri, devlet onaylı inancın Roma kadar eski bir parçasıydı.