Vurgun Yiyen Kimdir

 

 

 

 

 

 

 

Ne ülfetli...

yerden esinlendik

Hep birlikte latiftik,

insicamımızla hayret içindeydik

Sukutun

kadrinde ki bedeldik, sevginin

asudeliğinde müddet-i nefesle dirildik

Hikmetin

ve sırrı aşkın bir

sevdası vardı, ancak kulluk

teslimiyetiyle ihlas süruru vuslattı

Zikir

evel emirde sahibedir

Taatten ve sadakatten

haz almayan can hangi gaiptedir

Vurgun

yiyen ancak iradedir,

aklı ve izan vicdanın

nispetinde ki hassasiyettir

Kulluk kimliği

ve bilinci, emr-i bilmağruf,

nehy-i anıl münkerden

öte olan azm-i takvadır

Hukuk

can ve revan için ardır

Edebi nakıs olan kim varsa

tenakuz içinde sızlanan zandır

Emin olmak

akıl ve vicdanın

mizanında ki ihsandır,

canan için yol her vakit sevdadır

Aşktan

söz eden kim varsa,

hilmle, edeple, sabırla, kanaatle

yoğrulmuş mavera sedasıdır

Yazdıran

kimdir, nefes neye tabiidir

Tefeerden nasipsiz olan nasıl

kendisiyle yüzleşen cahildir

Kişinin cehli,

asabiyetiyle nispetlidir,

sinirlerini terbiye eden hal,

feda olan bir edeptir

Düşünmeden,

fikir sahibi olmadan,

şartları ve sosyal dokuyu

anlamadan konuşan kederdir

Bir sual et

sessizce ve kalbin haline

Akıl ve murakebe, vicdan

ve muvazene neye taliptir

Ruhun

hangi dirliğin

firkati için sukut-u figan

eylemektedir, kararan kalp nedir

Nice

taşlar vardır, içinde

can taşır, ağaçlar zikre ram

olan edadır, mahlukat sırr-ı gedadır

Korkunun

ecele bir faydası var

Nefes sahibini hassasiyet

sahibi kılar, haşyet nasıldır, yar

Tefrikaya

sebep olan kim varsa,

nefsi için emeline esir

olmuş bir heyecansa, yanar

Tevbe etmek,

hayayı bilmek, utanmak

için kalbi ve ruhu kerih

olandan korumak ar-ı aşktır

Sevdası

olan bir nefes azizdir

Sevgiyi tanımış bir niteliktir,

ehliyet sahii adına seviyedir

Mulayim olmalı,

asabiyeti gönülden çıkartmalı,

edebi maksat yapmalı, hal konuşmalı

Ne kadar

dert varsa sinede,

rahmetin ve mağfiretin bedeli

sanılmalı, baht asla karalanmamalı

Mustafa Cilasun