"Yenilgi" Veysel Çolak

Bir posta pulunda gördüğüm kent çağırınca beni

yollardaki rüzgârdı gövdem, yağmurdu yüzüm.

 

 

Bütün uzaklıkları geçtim

yıldızlara uğradım, bir yaprak kadar yeşildim

bir kez daha canımı ortaya koyup

su olmuştum insanlara yürüyen.

 

 

Korkuyorum yaşadıklarımı unutmaktan

sen, aşkları öldüren cellat, hep aklımdasın.

 

 

Sakladıklarımı da bir bir çıkartmam gerekiyor

bu tabanca babamındı, iyi ki küflenmemiş

patlayınca özgürlüğe ses olacak.

 

 

İçimdeki güneşi gökyüzüne savurmanın zamanı

bu duvarları da yıkmalı avucumdaki ateş

hızla yayılıyor, artık kimse durduramaz bu maviliği.

 

 

Bekledim, bekletildim; gene olmadı

geceyi uyuttum ama ben hiç uyumadım.

 

 

Okudukça kanatan bir ev dolusu kitap

işin zor, benden sana birçok yenilgi kalacak

 

 

Veysel Çolak