Atın

Can Yücel ne de güzel söylemiş...

Kulpu kırık fincanları,
Zayıflayınca giyerim’ kotunu,
Son 5 aydır giymediğiniz kıyafetleri,
Arka balkona tıkıştırdığınız, bir gün yüzünü yenilerim pırıl pırıl olur dediğiniz o sandalyeyi,
Dibi kararmış tencereyi,
Taşındığınız hangi evden kaldığı, hangi kapıyı açtığı artık meçhul olan o anahtarları,
Sırf genç ve güzel çıkmışsınız diye yanınızda o hiç sevmediğiniz tiple poz verdiğiniz fotoğrafı,
Çekmecenin dibindeki müzik kasetlerini

ATIN
Ohh bir ferahlayın bakalım. Tamam mı?
Şimdi ihtimalleri atın.
‘Olacaktı, son anda olmadı’ları atın, olmamış işte.
Takılıp kaldığınız o günü,
Düşünüp durduğunuz o lafı.

ATIN
Küstüğünüz için uzun zamandır görmediklerinizin aklınızda kalan son görüntüsünü,
Alındıklarınızın, gücendiklerinizin hiç umurunda olmayan o ‘olayı’

ATIN
O hiç beceremediğiniz yemeğin tarifini,
Kestiğiniz eski gazete küpürünü,
İçinizi kemiren o ukteyi

ATIN
Zamanı gelince yiyeceğiniz soğuk intikam yemeğini de dökün.
Soğuk yemeğin hiç tadı olmaz.
Cevabı olmayan soruları
Kaçırdığınız fırsatları
Atıldığınız işleri
Beceremediğiniz ilişkileri
Kişisel gelişim kitaplarını

ATIN
Arkanızdan konuşanları,
Önünüzü kapayanları,
Alamadığınız terfiyi,
Oturamadığınız evi,
‘Şimdiki aklım olsa’ları
Aldığınız en kötü karneyi,
Hatta en iyi karneyi,
Çalışmayan saatleri,
İşe yaramayan fikirleri,
Kaçan trenleri,
Zamansız yaşlandıran dertleri,
‘O gün’ olanları,
Halının altına süpürdüklerinizi,
Dolabın dibine iteklediklerinizi

ATIN
Bakın, ne güzel güneş çıktı.

Ohhhh mis, ferahladım. Hepimizde aynı dert kıyamıyoruz. 

Ben de gereksiz bulduğum ne varsa, senelerce hiç işe yaramamış, elime ayağıma dolanan ,toplayıp atıyorum.. O gün bir ferahlıyorum, ikinci günü lazım olacağı tutuyor.. Hayır, bazen ikame edeceğin birşey de olmuyor. Bi seferinde nerdeyse gidip çöpleri karıştıracaktım 

Eskiden kıyamazdım ama şimdilerde atıyorum valla...

Yazilanlarin hic birini atamam...

Şimdi ben Kubilay a imrendim. Sanırım vitrini kitaplık yapmış. Vitrinde ne varsa boşalttım, kitaplarımı dizeceğim. Birde burda ki duaları yazıların çıktılarını alıp klasör e cep dosya içinde yerleştirip miras olarak çocuklarıma, torunlarıma bırakacağım. Uzun zaman dır düşünüyorum ne yaparım diye bu geldi aklıma, fikriniz varsa da alabilirim...