Yine de Gülümseyerek / Nihat Behram

Ne sağnaklar görmüşüz, yarılan

gökyüzünden alnımız yıldırımlarla

ağmış,ne rüzgarlar çınlamış bağrımızda,

coşkusundan kırılmış kaburgamız,

 

dişlenip kayaları ne ateşler yakmışız,

aşmışız ne zifir uçurumlar,yine de

ürkütmeden öpmüşüz bir ceylanı gözlerinin

yaşından incitmeden tutmuşuz ağzımızda

 

yorulan kelebeği;şimdi asmalardan

korukların tadı silinmiş,sesimizde

sendeleyen bir keder,uykusuzluk

serin serin sızıyor acıyan tenimizden;

 

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzde

aşkın yeri çok derin.Ne azgın canavarlar

üstüne yürümüşüz bir demet çiçek için,

neyimiz var neyimiz yok vermişiz

 

bir narin dilek için,yıllarını taş duvara

örmüşüz ömrümüzün bir hırçın

yürek için;şimdi çevremizde yosunlaşmış

sessizlik,yabanıyız gittiğimiz her şehrin,

 

çiğdemsiz, kükremesiz,kimsecikler

sezmiyor boynumuzdan didişen örümceğin

zehrini;ziyanı yok, nasıl olsa nabzımızda

durulanır yaşamanın iksiri.Ne güzel sevmişiz,

 

ağzımızda mavi bir tat kekremiş,

ne sızılar sarmışız yumuşacık öpüşlerin

çığlığını kuşanıp,şafaklar tutuşkunu şarkılar

yuvalanıp ne mintanlar yırtmışız,

 

şimdi usulcacık ürpersek kara gece

uykumuz kaçacak kadar delik

üstümüz çimensiz tepeler gibi bereketsiz,

örtüsüz, serin;ziyanı yok, nasıl olsa

 

gönlümüzün çayırları ipekten,bakışımız lekesiz.

Ne masalar düzmüşüz kıvrımları gümüş,

kakmaları sedeften,ne milyonlar yanından

başeğmeden geçmişiz, huyumuz

 

değişmemiş,hayatımız günbegün çarpışarak

yaşanılan sırların ürünüdür;şimdi kar altında

avcumuz, avurdumuz ilaçsız,

ıssızlaşmış sabahlar, yoksunluk arsızlaşmış,

 

kaçışır yolumuzdan gölgesini de alıp

o şaklabanlar inildesek açlıktan;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün

dağı taşı altından.Ne devlerle dalaşmış

 

kanımızı göstermeden silmişiz.

ne kudurgan günlerde elimizi dost eline

titremeden vermişiz,bir ömür seğirtmişiz

bir nefes beklemeden;şimdi nice anışların

 

dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,

nicesi elsıkışların sahtekar çıkmış.

Bizi eşkiyalar soymamış abi

muhabbet yıkmış!muhabbet yıkmış!

- Bizi eşkiyalar soymamış abi

muhabbet yıkmış!

 

 

 

yıkılmak, acıdır.....

 

tşkkr...

Ne devlerle dalaşmış kanımızı göstermeden silmişiz.

ne kudurgan günlerde elimizi dost eline titremeden vermişiz,

bir ömür seğirtmişiz bir nefes beklemeden;

şimdi nice anışların dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,

nicesi elsıkışların sahtekar çıkmış.

 

- Bizi eşkiyalar soymamış abi

muhabbet yıkmış!

 

Ellerine sağlık arkadaşım etkilendim. bu şiiri bizimle paylaştığın için teşekkürler:)

Yinede Gülümseyerek

 

Ne sağnaklar görmüşüz, yarılan gökyüzünden alnımız

yıldırımlarla ağmış,

ne rüzgarlar çınlamış bağrımızda, coşkusundan kırılmış

kaburgamız,

dişlenip kayaları ne ateşler yakmışız, aşmışız ne zifir

uçurumlar,

yine de ürkütmeden öpmüşüz bir ceylanı gözlerinin

yaşından

incitmeden tutmuşuz ağzımızda yorulan kelebeği;

şimdi asmalardan korukların tadı silinmiş,

sesimizde sendeleyen bir keder,

uykusuzluk serin serin sızıyor acıyan tenimizden;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzde aşkın yeri çok derin.

 

Ne azgın canavarlar üstüne yürümüşüz bir demet

çiçek için,

neyimiz var neyimiz yok vermişiz bir narin dilek için,

yıllarını taş duvara örmüşüz ömrümüzün bir hırçın

yürek için;

şimdi çevremizde yosunlaşmış sessizlik,

yabanıyız gittiğimiz her şehrin, çiğdemsiz, kükremesiz,

kimsecikler sezmiyor boynumuzdan didişen örümceğin

zehrini;

ziyanı yok, nasıl olsa nabzımızda durulanır yaşamanın

iksiri.

Ne güzel sevmişiz, ağzımızda mavi bir tat kekremiş,

ne sızılar sarmışız yumuşacık öpüşlerin çığlığını kuşanıp,

şafaklar tutuşkunu şarkılar yuvalanıp ne mintanlar yırtmışız,

şimdi usulcacık ürpersek kara gece uykumuz kaçacak

kadar delik

üstümüz çimensiz tepeler gibi bereketsiz, örtüsüz, serin;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün çayırları ipekten,

bakışımız lekesiz.

 

Ne masalar düzmüşüz kıvrımları gümüş, kakmaları sedeften,

ne milyonlar yanından başeğmeden geçmişiz, huyumuz

değişmemiş,

hayatımız günbegün çarpışarak yaşanılan sırların ürünüdür;

şimdi kar altında avcumuz, avurdumuz ilaçsız,

ıssızlaşmış sabahlar, yoksunluk arsızlaşmış,

kaçışır yolumuzdan gölgesini de alıp o şaklabanlar

inildesek açlıktan;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün dağı taşı altından.

 

Ne devlerle dalaşmış kanımızı göstermeden silmişiz.

ne kudurgan günlerde elimizi dost eline titremeden vermişiz,

bir ömür seğirtmişiz bir nefes beklemeden;

şimdi nice anışların dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,

nicesi elsıkışların sahtekar çıkmış.

Nihat Beyram

Ne güzel sevmişiz, ağzımızda mavi bir tat kekremiş,

ne sızılar sarmışız yumuşacık öpüşlerin çığlığını kuşanıp,

şafaklar tutuşkunu şarkılar yuvalanıp ne mintanlar yırtmışız,

şimdi usulcacık ürpersek kara gece uykumuz kaçacak......

üstümüz çimensiz tepeler gibi bereketsiz, örtüsüz, serin;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün çayırları ipekten,

bakışımız lekesiz.

Ne devlerle dalaşmış kanımızı göstermeden silmişiz.

ne kudurgan günlerde elimizi dost eline titremeden vermişiz,

bir ömür seğirtmişiz bir nefes beklemeden;

şimdi nice anışların dudağı üşüyen bir çocuk kadar uçuk,

nicesi elsıkışların sahtekar çıkmış.

Ne sağnaklar görmüşüz, yarılan gökyüzünden alnımız

yıldırımlarla ağmış,

ne rüzgarlar çınlamış bağrımızda, coşkusundan kırılmış

kaburgamız,

dişlenip kayaları ne ateşler yakmışız, aşmışız ne zifir

uçurumlar

Ne masalar düzmüşüz kıvrımları gümüş, kakmaları sedeften,

ne milyonlar yanından başeğmeden geçmişiz, huyumuz

değişmemiş,

hayatımız günbegün çarpışarak yaşanılan sırların ürünüdür;

güzel şiirdir teşekkürler...

hayatımız günbegün çarpışarak yaşanılan sırların ürünüdür;

şimdi kar altında avcumuz, avurdumuz ilaçsız,

ıssızlaşmış sabahlar, yoksunluk arsızlaşmış,

kaçışır yolumuzdan gölgesini de alıp o şaklabanlar

inildesek açlıktan;

ziyanı yok, nasıl olsa gönlümüzün dağı taşı altından.

--------------------

ben teşekkür ediyorum sevgili ecrin...